De tweede wandeling start bij de kerk in Ulicoten en gaat in noordelijke richting langs het Nonnenven en het Diepven naar de Strijbeeksebeek. De moerassige laagte waar deze beek zijn weg zoekt, werd vroeger aangeduid als ‘Lange Gracht’.
Het Diepven is nu nog in al zijn glorie te zien, op de plek van het vroegere Nonnenven groeien nu aardappelen en gras.

Je kunt er op dit ommetje niet omheen, om het spoorverleden van Baarle-Grens. Het is dit keer een korte wandeling, ook heel leuk voor kinderen. Je kunt gelijk een kijkje nemen bij de loopgraven.
Dit ommetje vertrekt van knooppunt 58 aan het einde van de Grensweg bij het grote perron, nog net op Nederlands grondgebied, dus als de coronaregels nog gelden ben je niet in overtreding.

De afgelopen jaren organiseerde Amalia elke maand in de zomerperiode de zomeravondwandelingen. Een succes, bijna altijd rond de dertig deelnemers, met ook veel nieuwe gezichten. Dat kan dit jaar niet, daarom doet Amalia het nu anders.
Je mag niet in een groep lopen, wel met het gezin of met één vaste vriend of vriendin. Dat wordt ook meer dan vroeger gedaan, je ziet dezer weken echt meer wandelaars in het buitengebied.

In de Halsche Beemden hoef je sinds vorige maand minder vaak bang te zijn voor natte voeten. Het Agentschap Natuur en Bos heeft langs Het Merkske een nieuw knuppelpad aangelegd. Het ommetje Halsche Beemden blijft toch nog een echte natuurtocht, over ‘laarzenpaden’ door de beemden langs Het Merkske en over zandbanen op de Castelreesche Heide.

In Baarle-Nassau staat één Baroniepoort: bij de Ponderosa langs de Oude Bredasebaan. Bij de Baroniepoorten hoort een legende die een verhaal over de streek vertelt.
‘Het schot had de man vol in de borst geraakt. Dat kon ook niet anders want de loop van het pistool had zich bij het schot op nog geen meter van zijn doel bevonden. Hoe hadden ze hem kunnen missen?” Zo begint ‘Een winters wonder’ dat bij de Baroniepoort Pondorosa wordt verteld.