Het beloofde mooie weer lokte een flinke groep wandelaars op zondag 21 april naar het Heemhuis. Dat was het gebruikelijke punt van samenkomst. Vandaar brachten we elkaar carpoolend naar de Castelse Heide. Vanaf het parkeerterrein trokken we de Halse Beemden in. Daar meandert het Merkske tussen zeer mooie Belgische en Nederlandse natuurgebieden. Hier wordt aan weerszijden van de grens in onderlinge samenspraak de rijke natuur beheerd.
Onze wandeling begon goed. Binnen enkele minuten hadden we drie prachtige reeën in beeld. Ze droegen nog hun wintervacht. Even later trokken we het zeer natte populierenbos in en het duurde niet lang of we stonden midden tussen de vroege bosbodembloemen. In de greppels bloeiden de grote gele dotterbloemen volop. Meer verspreid stonden er ook mooie toefen bleekgeel bloeiende slanke sleutelbloemen. Voorzichtig staken hier en daar bosanemonen hun spierwitte of zacht lila aangelopen bloemetjes naar boven. Het meest veelvuldig was het speenkruid. Hele tapijten zagen we. Het was iets te vroeg op de dag om ze voluit te zien bloeien. De talloze plantjes droegen heel veel gele bloemen, maar ze waren nog bijna dicht gevouwen, wachtend op de middagzon.
Even verder wees Antoon van Tuijl ons op een stukje bosbodem met onopvallende plantjes. Muskuskruid noemde hij die. De minuscule groengele bloemetjes stonden in een blokje bijeen op een stengeltje van vijf, zes centimeter. Maar goed dat deze planten zo vroeg in het voorjaar hun levensloop kunnen voltooien. Straks worden ze overschaduwd door de boomkruinen, maar eerder nog door de onvoorstelbare aantallen grote springbalsemienen, waarvan de bosbodem nu al met een tapijt van kiemplanten bedekt is. We trokken rustig door het gebied en liepen een stuk rakelings langs het Merkske. Daar liggen op meerdere plaatsen boomstammen kris kras in de beek. Dat blijkt niet helemaal toevallig te zijn. Die wirwar veroorzaakt stroomveranderingen, waardoor zandverplaatsingen op gang komen. De beek wordt ondieper en dat is nou juist de bedoeling, legt Antoon uit.
Het voorjaar was niet alleen in bloemenpracht aanwezig, maar ook in vogelactiviteit. Hun zang klonk overal. Hoogtepunt was wel toen we ons op een bepaald moment tussen twee zingende nachtegalen bevonden. Zij gaven een buitengewoon welluidend zondagmorgenconcert. De verdere wandeling bleef zeer gevarieerd door het kleinschalige landschap met een aantal verrassend mooie doorkijkjes. Soms waan je je op deze route in een oerlandschap.
Op de terugweg kregen we nog een paar kleine bonte spechten in het vizier en hebben we ons verwonderd over het bijzondere baltsgedrag van de boompieper. Hij klimt vanuit een boomtop zingend een eind de lucht in en komt dan als een volleerde parachutist naar beneden om weer op een hoge uitkijkpost neer te komen. Prachtig!
Amalia bezorgde ons een mooie zondagmorgen. Bedankt.
Een deelnemer (die intussen weer droge voeten heeft!)
Hieronder een selectie van foto’s gemaakt voor André Moors. Bedankt André!
Op het parkeerterrein naast de Hoogstratense baan.
Toelichting over wat we te verwachten hebben op onze wandeltocht.
Velden en beemden met onderaan nog een kleine aanduiding van het ‘laarzenpad’.
Duidelijk terrein met veel vocht getuige de vele biezen.
Hier naast het Merkske goed opletten of je krijgt natte voeten.
In ganzenpas het bruggetje over.
Even pauzeren bij Johan.
De bosbodembedekkers waren nog grotendeels groen op dit uur van de dag.
Hild fotgrafeert één klein bloemetje, zo te zien. Is ie gelukt Hild?
Hé. daar hebben we de slanke sleutelbloem.
Op tijd aansluiten….!
Het Merkske is te diep, gewoon bomen en takken erin gooien dan wordt ie vanzelf minder diep!
Prachtige doorkijkjes.
Het riviertje meandert prachtig door het landschap.
Kun je het zien, Toon?
Ook het riet staat in bloei, zo te zien.
Wel handig zo’n trapje. Zo kom je zonder kleerscheuren aan de andere kant van de prikkeldraad, toch?
Aandachtig gehoor.
Hier zou je ook over kunnen, maar dat gaan we niet wagen.
De prachtige dotterbloemen voelen zich wel thuis in zo’n natte omgeving.
Even kijken of daar nog voorjaarsbloeiers staan.
Zou Toon weer één van zijn mopjes aan het vertellen zijn?
Opletten, we gaan weer verder!
Aandachtig luisteren naar de nachtegalen….
Wat zijn dat voor vogels?
Nog een bruggetje over en dan op weg naar huis.
Dat was de prachtige wnadeling en we zijn keurig op wgen en paden gebleven.