Op weg door het Ulvenhoutsebos
Wij zijn op zaterdagmorgen 20 september gauw klaar met het tellen van de deelnemers. Slechts een heel kleine fractie van ons immense ledenaantal heeft tijd en zin om de wandelschoenen aan te trekken voor een verrassingstocht in en rond Ulvenhout. Met goede zin gaan de zes op weg.
Harry Benschop heeft de tocht uitgezet. Helaas kan hij door omstandigheden niet mee. Antoon van Tuijl neemt de gidsbeurt van hem over.
Oerlandschap
De wandeling begint bij de Fazanterie vanwaar we door het Voorbos lopen. Dat is het oudste en misschien wel het mooiste stuk van het Ulvenhoutse Bos. Het heeft veel variatie; van hoog oud geboomte tot zeer dichte moerasbossen die aan oerlandschappen doen denken.
‘Porceleinen’ paddenstoelen op een dode boomstam
Er ligt een wirwar van paden en paadjes doorheen. Via de nodige bochten en kronkels komen wij in een wijk van Ulvenhout, trekken vandaar door het dorpscentrum, langs de mooie oude hoeve naar de Bieberg. Ons eigen Ria is ook voor dit kleine gezelschap bereid koffie te bezorgen. We genieten daarvan op een bank in de rust van deze kleine buurtschap.
Ria zorgt voor koffie en thee op een bankje in de Bieberg
Dan trekken we het Markdal in. Via een ‘struingebied’ (er liggen geen paden) volgen we de Mark een stukje stroomopwaarts. Hier moet je goed kijken waar je loopt, anders raak je verdwaald tussen de nevengeulen en oude meanders. Het fietspad waarop we daarna verder gaan is veel overzichtelijker. Tussen weiden en akkers zoeken we onze weg naar het viaduct over de Strijbeekseweg. Harry wil ons namelijk graag door de landgoederen laten wandelen. Een mooi doorsteekpad brengt ons naar de prachtig gerestaureerde gebouwen van ‘Ulvenhart’. Daar spreken wij op een zonnig terras ons lunchpakket aan terwijl de uitbater ons van koffie en thee voorziet.
Kalf of hert?
Gevoed en gelaafd vervolgen we onze tocht. Goed en wel in een statige oude landgoedlaan lopend, zien we links in een wei enkele zwartwitte koeien staan. Maar wat is dat nou? Staat daar een kalf tussen? Nee, het is een hert! Op minder dan veertig meter staat daar, zonder enige angst te vertonen. een prachtige damherthinde. Ook wanneer Annie van Alphen (onze dagfotografe) naar de afrastering loopt om een foto te maken, blijft het dier rustig staan. Het zal wel ergens uit een hertenwei ontsnapt zijn, want het is mensen gewend.
Een prachtig damhert tussen de koeien
In de landgoederen passeren we veel monumentale bomen
De landgoederen zijn prachtig. Tussen de bomen zien we een schim van het landhuis Luchtenburg. Even later passeren we een nieuw landhuis met mooie bijgebouwen. De Hondsdonk krijgen we heel mooi in beeld. Het geelwitte gebouw ligt namelijk aan de rand van een groot open terrein, waarvan Antoon vertelt dat dit een mooi voorbeeld is van ‘Engelse Landschapsstijl’. Naast statige lanen zijn er elke keer ook weer van die kleine onbekende paadjes, waarlangs niet veel mensen lopen. We vinden het vaak lastig om ons te oriënteren nadat we weer een paar keer links-rechts van pad gewisseld hebben.
We ontdekken allerlei nieuwe paadjes
Antoon heeft de kaart van Harry goed bestudeerd; hij vindt de weg
Annevillelaan
Na een heleboel bospaden, onder andere langs de buitenkant van landgoed Valkenberg, zien we weer sporen van de bewoonde wereld en horen we het verkeer razen op de grote weg. Via landgoed Anneville komen we bij het viaduct dat ons terugbrengt naar de noordkant van de autoweg. Daar ligt een paadje dat vroeger de oprijlaan van Anneville geweest schijnt te zijn. Het is een officieel wandelroutepad. Dat zou je niet zeggen. Je moet hier en daar tot je oksels door de brandnetels. Nee, ik overdrijf niet! (Of hooguit een beetje). Ze prikken, maar dat is goed tegen de reumatiek, zegt Antoon.
Terug bij de Fazanterie, lessen we onze dorst en gaan daarna tevreden huiswaarts.
Harry, je hebt een heel mooie en zeer gevarieerde route uitgestippeld. Wij hadden een mooie zaterdag. Bedankt.
Wordt dit de twintigste kilometer…..