De laatste zomeravondwandeling van Amalia liep over recent aangelegde paden door het bijzondere buitengebied van Zondereigen. Tegen de veertig deelnemers kon Amalia donderdag 7 september bij de kerk van Zondereigen verwelkomen.
Vijf keer is Amalia er dit jaar op een zomeravond op uitgetrokken. Steeds in een ander deel van ons heem, op plekken waar altijd veel te vertellen is, hoe ver ze ook van het dorp af liggen. De tochten, steeds zo’n twee uur, liepen over voor veel wandelaars onbekende paden en wegen. Op de tocht vanuit Zondereigen waren het ook nog eens paden die recent in de ruilverkaveling waren aangelegd. Amalia heeft er jaren voor geijverd dat die paden er kwamen: een pad in de oever van de Noordermark, een doorsteek naar de archeologische site van de Vossenberg, zelfs een honderd meter lang knuppelpad in het beekdal van het Merkske, een laarzenpad door het Kerkemoer
In de ruilverkaveling is veel aandacht besteed aan de site van de Vossenberg
Het paaltje in het Ginhovens Straatje
Over die nieuwe paden kwamen we na een half uurtje bij het Ginhovens Straatje aan, waar sinds kort een stenen zuil als curiositeit de grens markeert. Daar zit een heel verhaal aan vast, dat is na te lezen in de laatste Van Wirskaante. Op het knuppelpad – dat was nu niet echt nodig om met droge voeten van het ene doodlopende zandpad op het andere te komen, maar na wat herfstbuien ben je toch wel heel blij dat dit pad er ligt – heb je een schitterend zicht op het beekdal van het Merkske. Op de site van de Vossenberg gingen we terug tot de tijd van de Vikingen.
De doorsteek bij de Vossenberg
Op het laatste stuk langs de Noordermark begon het al flink donker te worden. Zo donker dat de zonnebloemen, koolzaad en andere gewassen die boeren in de binnenbochten van de Noordermark hadden aangeplant, niet veel wandelaars meer zijn opgevallen. Een goede reden om volgend jaar nog eens deze kant uit te trekken. Die afspraak is na afloop onder het genot van een drankje in het café van Zondereigen gemaakt.
Langs de Noordermark begon de duisternis al in te vallen