NAT WEER, ZONNIGE STEMMING
De weermannen en –vrouwen hadden het al dagenlang over een natte zaterdag. Toch komen er op de bewuste morgen van 24 oktober 29 mensen binnenstappen in het Heemhuis om deel te nemen aan de lange najaarswandeling, met als thema ‘Langs de Strijbeekse Beek naar Grenspaal 215’. Bij vertrek is het net aan droog.
Dat blijft zo tot we de koffie ruiken.
Bij een poosplaats, ergens achter de Huisvennen, staan Els en Ria al klaar met hun kannen koffie wanneer wij arriveren. Wat doet zo’n warm bakske dan goed. Onze wandelclub verandert intussen van een groep in schutkleur geklede figuren, tot een bonte mengeling van bijna lichtgevende regencapes en –jassen. De hele regenboog is vertegenwoordigd. De nattigheid heeft totaal geen invloed op het goede humeur. Die zonnige stemming zijn we trouwens bij ‘Amalia’ gewend.
De beek volgend, zien we hoe de nieuwe natuur ingericht is.
Antoon legt hier en daar uit waarom voor juist die ingrepen in het landschap gekozen is. Voor velen is het heel verrassend de landschappen nu eens van een heel andere kant te zien. Doordat we niet de gebaande wegen volgen, staan we soms echt midden in het landschap.
De Strijbeekse Beek verlaat Baarles grondgebied in een nogal eenzame, onbewoonde streek. We eten onze middagboterham dan ook zonder de ravitaillering van Els en Ria. Zij kunnen hier niet goed komen met hun auto. Zonder hen is het behelpen maar het lukt.
Sporen van een Duitse loopgraaf.
De terugweg gaat eerst nog even langs de vage sporen van Duitse loopgraven uit de Tweede Wereldoorlog. Uitgerekend nu is het 65 jaar geleden dat de Duitsers zich klaarmaakten om vanuit deze schuilgangen te vertrekken. De bevrijding van Ulicoten diende zich aan. We trekken via de Maaykant en het Hondseind richting Loveren en zo verder huiswaarts. We horen medewandelaars praten over een goed bestede zaterdag. Dat was het beslist!
Hieronder treft u nog een aantal foto’s van de prachtige najaarswandeling aan met dank aan Staf van Aalst, die ondanks het slechte weer deze foto’s voor ons maakte.
Hier en daar voert de tocht ons door manshoog riet. Daar worden we nat van.
Daar staan Ria en Els klaar met warme koffie en een heerlijke koek.
Waar een hindernis genomen moet worden, daar helpen de wandelaars elkaar.
Hier struinen we door de nieuwe natuur die toegevoegd werd aan de Bleeke Heide.
De beek heeft hier de vrijheid om te stromen waar hij wil.
Vogels. vooral ganzen, hebben het nieuwe waterrijke gebied al ontdekt. Ze zijn waakzaam wanneer wij passeren.
Er komen nog meer ganzen aanvliegen.
Hier heeft de beek een vistrap.
Om half een – precies volgens schema – arriveren we bij grenspaal 215. Hier zijn we bij het meest noordwestelijke punt van de gemeente Baarle-Nassau.
Ad Leyten weet min of meer droog de beek over te steken, zodat hij de grnespaal kan aanraken.
Gehuld in veelkleurige regenkleding treffen we voorbereidingen voor de terugtocht.