Het was zaterdag 10 juni vroeg uit de veren voor de bus naar Luik en de abdij van Val-Dieu in Aubel. We gaan nog niet alles verklappen – voor de deelnemers aan de tweede reis op 29 juli moet er nog wat verrassing zijn – maar het was zeer de moeite waard.
In de binnentuin van de abdij Val-Dieu
’s Morgens om 7:15 uur stipt vertrokken we met een volle bus op wat een zonovergoten dag zou worden richting Wallonië. Beter konden we ons niet wensen. Na een voorspoedige tocht sloeg de bus in het Luikse af richting abdij Val Dieu in Aubel. De letterlijke betekenis is ‘vallei van God’ en dat is niet gestolen: alleraardigst. In wezen waren we nog niet zo ver van Limburg af, de kersenvlaai bij aankomst kon de vergelijking zeer goed doorstaan: heerlijk.
Val-Dieu ligt tussen Luik (Liège op de kaart), Maastricht en Aken (Aix-la-Chapelle) in
Door de vlotte reis was het eerst nog even wachten bij de poort….
… en kon Herman eerst nog wat vertellen over de nog niet zo lang geleden in gebruik genomen brouwerij
Lekkere vlaai bij aankomst…
… en een verzorgde lunch in de voormalige koeienstal voordat we naar Luik vertrokken
We hadden bovendien het geluk over twee zeer goede gidsen te beschikken bij de rondleiding door de abdij. We zijn veel te weten gekomen over de abdij en zijn bewoners de Cisterciënzers. Nu is er een lekengemeenschap.
In de abdij van Val-Dieu gaat ook een Bernardus-octaaf door, net zoals in Ulicoten. Het middagmaal namen we tot ons in de tot eetruimte omgetoverde voormalige koeienstal. Oh ja, er is ook een brouwerij in Val Dieu …..
In Val-Dieu gaat ook een Bernardus-octaaf door
Bijna elk raam in de abdijkerk had een apart verhaal
Door de lange gangen, links een oude leesstoel met verlichting
Na de middag zochten we met de bus het centrum van Luik op. We werden netjes afgezet aan het nieuwe treinstation: een indrukwekkend architectonisch kunststukje. Het staat intussen al op de monumentenlijst. Daarna bezochten we de schatkamer van de Sint Paul kathedraal. Prachtig goudsmeedwerk is daar te vinden. Via een stadswandeling, o.a. doorheen de oudste overdekte winkelgalerij van België kwamen we uit op het hoofdplein van Luik, met als meest imposante gebouw het voormalig prinsbisschoppelijk paleis, nu justitiepaleis. Ook interessant waren de terrasjes intussen geworden. Het was er goed toeven in de schaduw van ‘Le Perron’, de schandpaal.
Station Luik Guillemins
Bijna bij het terras
Op weg naar de bus probeerde de organisatie ons te doen geloven dat de trappen naar de citadel moesten beklimmen. Trapten we mooi niet in! We bezochten nog enkele oude steegjes. Vroeger woonden daar de mensen die verder geen raad wisten, nu zeer gegeerd op de vastgoedmarkt. Het kan verkeren.
Moe maar voldaan kwamen we na een vlotte terugreis weer aan op de Loswal. Herman had gezegd dat we om 19:30 uur terug zouden zijn, en ja, weer maar eens, stipt 19:30 uur stonden we weer daar. Organisatie, bedankt!
De trap naar de Citadel, toch maar niet…