Herman Janssen bereidde deze uitstap van Amalia voor en dus was er een perfect programma en liep alles op de minuut volgens planning. De bus was op tijd aanwezig en zo ook allen die graag mee wilden en een plaatsje wisten te reserveren. Opengevallen plaatsen werden op het laatste moment nog gretig ingenomen. Stipt om acht uur togen we richting Lier. En het weer? Nauwelijks te geloven; het was goed.
Eerst koffie
De stad in lopend vanaf de parkeerplaats werden velen al verrast door de mooie gebouwen, straatjes, hoekjes en doorkijkjes die Lier te bieden heeft. Herman leidde ons rechtstreeks naar ‘Het Moment’, waar wij koffie geserveerd kregen met een Liers Vlaaike. Dat is klein, maar heel lekker en nog behoorlijk machtig ook. Daarna werden we opgewacht door twee stadsgidsen die ons kris kras door de stad leidden en toelichting gaven bij de verschillende gebouwen. Lier heeft een rijke geschiedenis die op veel plaatsen nog af te lezen is. De grote Markt lag goed overhoop omdat de reconstructie opgehouden wordt door archeologisch onderzoek. Dat kost wel tijd en geld, maar brengt een onbekend deel van de oude stadsgeschiedenis aan het daglicht. Het stadhuis zagen we alleen aan de buitenkant. Verschillende beroemde mensen hebben in de stad sporen nagelaten. Zo kwamen figuren als schrijver en tekenaar Felix Timmermans, schilder Baron Opsomer en edelsmid Van Boekel regelmatig aan bod in de verhalen van de gidsen. Uurwerkmaker Zimmer ontbrak natuurlijk ook niet. Wij zagen iets van zijn unieke techniek toen het uurwerk van de Zimmertoren twaalf uur sloeg. Het indrukwekkende begijnhof met de barokke kerk, zeer rijk aan kunstschatten, hoorde ook tot de rondleiding.
Palingschuiten
In etablissement ‘Louis’ wachtte ons een goedgevulde koffietafel. We lieten het ons smaken.
Via een korte wandeling trokken we naar een kleine aanlegsteiger om een rondvaart te maken. Oude palingschuiten zijn omgebouwd tot rondvaartboten en mensen die eerst visten, schoolden zich om tot bekwame gidsen met een goed verhaal over wat er vanaf het water te zien is. Eenmaal in de open booten kwamen de weergoden een plaagstootje uitdelen. Zomaar een onsportieve bui met nog wat dondergerommel op afstand ook. Last van gehad? Niet echt.
Na de vaartocht had ieder nog ruim een uur de kans om zelfstandig de stad in te trekken of een moment van rust te zoeken in een van de vele gelegenheden.
Muzikale afsluiting
Een heemreis van Amalia heeft altijd een of andere relatie met Baarle. Herman vond die in Broechem, een dorp vlak bij Lier. Broechem heeft een kerk met een Forcevilleorgel. Laat er nou vroeger in onze eigen Remigiuskerk een orgel gestaan hebben van dezelfde beroemde orgelbouwer. Dat ging in oktober 1944 jammerlijk verloren. Het Broechemse orgel werd in de jaren negentig van de vorige eeuw prachtig gerestaureerd. Amalia had Frank van Nimwegen – al vijfentwintig jaar organist in Baarle-Nassau – uitgenodigd om hier een klein orgelconcert te geven met eigen composities. Dat werd een waar feest! Na een toelichting op de geschiedenis van dit orgel door de plaatselijke beheerder, vertelde Frank ons wat we van hem te verwachten hadden. Toen gingen alle registers open. Hij koos zijn muziekstukken zo, dat alle klankmogelijkheden van het instrument hoorbaar werden. In een afsluitende improvisatie liet hij zich leiden door de mogelijkheden van het orgel en haalde hij even ‘alles uit de kast’ zogezegd. Dit werd wel een zeer bijzonder element in onze heemuitstap. Frank, bedankt voor deze prachtige muzikale traktatie. Herman, dank je wel voor de goede organisatie.
De chauffeur bracht een voldaan en tevreden gezelschap daarna veilig terug naar Baarle. Het bleek maar weer eens dat het goed toeven is onder de vleugels van Amalia. Kijk maar naar een selectie van de foto’s van André Moors!
Een van de Amalia-groepen wordt in de stad rondgeleid door een voortreffelijke gids.
Een eeuwen oud pand, gelegen aan de Grote Markt.
Het grote gebouw is de Fortuin, vermoedelijk in de 17de eeuw gebouwd en in de 18de eeuw aangepast. Het werd eerst gebruikt als graanopslagplaats, daarna als steenkoolopslagplaats, limonadefabriek, schrijnwerkerij en stadsmagazijn.
Het schapenkoppenmonument in Lier. Inwoners van Lier worden schapenkoppen genoemd.
We bezochten uiteraard het Begijnhof van Lier, ontstaan in 1258. In dit stratenbegijnhof zijn 162 huisjes verspreid over elf smalle straatjes en centraal gelegen is de Sint-Margaritakerk (rechts op de foto). In 1998 werd het Liers begijnhof als Unesco Werelderfgoed erkend.
Weer een pareltje, gelegen achter een poortje.
Het interieur van de Sint-Margaretakerk in het begijnhof.
In zo’n biechtstoel wil ieder lid van Amalia toch vergiffenis vragen!
Een zeer oude waterpomp.
De kasseien in het begijnhof liggen er al vele eeuwen. Houden zo!
Commentaar bij dit mooie straatje met zicht op de Sint-Margaritakerk is niet nodig.
Wat een rust!
Met z’n vieren tegelijk op de poepdoos. Gezellig toch?
Wat jammer, het fototoestel van Jan de Jong werkt niet meer.
Deze leden van Amalia genieten niet alleen van het begijnhof, maar ook van het zonnetje.
Om elke hoek wacht een verassend straatbeeld.
Deze appartementen in het begijnhof zijn te huur. Helaas, u bent te laat, ze zijn allemaal al bewoond.
Een van de drie poorten die toegang verschaffen tot het begijnhof.
Deze dames zwaaien na de heerlijke lunch in brasserie Louis naar fotograaf André Moors.
De Zimmertoren, genoemd naar uurwerkmaker Louis Zimmer. Het bouwjaar van de oorspronkelijke toren is niet precies bekend, maar ligt vóór 1425.
In 1928 schonk Zimmer aan de stad Lier een uurwerkmechanisme (de Jubelklok), dat diverse tijden en kosmische en andere periodieke verschijnselen aangeeft.
Op het pleintje vóór de toren kijken leden van Amalia onder leiding van de stadsgids naar een voorstelling van het zonnestelsel.
Onze boottocht op de Kleine Nete in de binnenstad van Lier. Een aanrader!
Het torentje staat écht scheef.
Ook Els Michielsen en José van Zon hebben het op de boot zo te zien heel goed naar de zin.
Met z’n allen gezellig op een rijtje in een bootje.
Zou Antoon van Tuijl na het interview ‘Aon de praot mee’ al sterallures krijgen?
Eén buitje kregen we op de rondvaartboot. En dat kon de pret bepaald niet drukken.
Zicht op de schitterende toren van de Sint-Gummaruskerk. Met de bouw werd begonnen in 1378.
Het huidige eiken hoofdaltaar is neogotisch. Retabel en zijluiken geven met in totaal acht taferelen van links naar rechts het legendarische leven weer van Sint-Gummarus.
De Onze – Lieve – Vrouwe kerk in Broechem. In de kerk staat het zeer bekende Forcevilleorgel.
De frontpijpen van het orgel.
Frank van Nimwegen vertelt het een en ander over het orgel en het werk dat hij er op zal spelen.
Aandachtig gehoor voor Frank.
Frank van Nimwegen brengt ook schitterend eigen werk ten gehore.