In Weert worden we met koffie en een Weerter vlaaitje ontvangen bij ‘Antje van de Statie’, een uitspanning tegenover het station. De vlaaitjes waren duidelijk vers uit de oven. We leren dat een vlaai eerder een bijproduct was. De bakker bakt zijn brood en omdat de oven nog warm genoeg is, kan hij nog vlaaien bakken. Antje van de Statie was een begrip voor de treinreizigers met haar koffie en vlaaitjes.
Daarna volgt een bezoek aan het station van Weert, waar nog veel originele elementen behouden zijn. Zo krijgen we toch een idee hoe het station aan de grens er uit gezien moet hebben. Beide stations zijn immers gebouwd door Van Heukelom. De spanten zijn volgens Frans Luijten – hij heeft de twee nieuwe spanten aan de grens berekend – iets slanker dan in Baarle-Grens; de gordingen ontbreken dan weer in Baarle.
Station Weert ligt op een ‘eilandperron’ net als Baarle-Grens
Naast de spanten zijn in de overkapping ook gordingen gebruikt
Precies zoals op oude foto’s van Baarle-Grens
De benedenhal van Weert
Het interieur van de restauratie dateert helaas niet meer uit 1913
Bloemenwinkel in de vroegere kaartverkoop
Het geleid bezoek aan Weert wordt een aangename verrassing. Weert was tijdens de middeleeuwen omwald en omringd door grachten en werd bestierd vanuit het kasteel door de graaf van Horne. Jawel, die neef van Filips II, die samen met de graaf van Egmond onthoofd werd in Brussel. Met wol en de lakenhandel beleefde Weert zijn gouden eeuw tussen 1450 en 1550. Dat is ook te zien aan de Martinuskerk, een hallenkerk (de zijbeuken zijn even hoog en breed als de middenbeuk) met nog originele plafondschilderingen.
Op de plaats waar vroeger een stadspoort stond
St. Martinuskerk
Plafondschildering Martinuskerk
Doopvont in de Martinuskerk
De volgende verrassing is de maaltijd, die geserveerd wordt bij en door de zuster Brigittinessen in een oud klaslokaal in het klooster, met producten uit eigen tuin, die we ook nog bezoeken. Hun auto is wat minder bescheiden, maar ze kunnen er alle zeven wel in.
De indrukwekkende gevel van het klooster van de zusters Brigitinessen in de binnenstad
De maaltijd werd genoten bij de zusters
De kloostermuur rond de ruim één hectare grote tuin is door de zusters zelf gemetseld
We wandelen vervolgens naar de protestante Bethelkerk, nog een creatie van Van Heukelom. Even consternatie omdat de ‘koster’ er nog niet is om de deur te openen, maar laat nou net er naast het beste ijssalon van Weert gelegen zijn. Deze programma-aanpassing wordt gesmaakt. Het interieur van de Bethelkerk kan niet meer contrasteren met de Martinuskerk.
Bethelkerk: een groter contrast met de Martinuskerk is niet denkbaar
aanpassing van het programma…
De bus pikt ons op om door te rijden naar Tungelroy, een kerkdorp van een 1.000 zielen. We wandelen met een uitstekende gids naar de plek waar de restanten van een Romeinse brug zijn gevonden. Even ernaast werd een replica nagebouwd. De erfgoedvereniging verwelkomt ons daar met een deugddoend bekertje water. We kunnen ook een aantal vondsten uit deze periode bewonderen, zoals munten uit de tweede eeuw na Christus.
Replica van de Romeinse brug over de Tungelroysebeek
Op het kerkhof staan we nog stil bij het graf van Henri Pons ‘Harry de zwerver’. Hij trok door het Brabantse land en kwam ook langs bij de familie Jespers in Ulicoten. Hij verbleef ook in Tungelroy, vooral op oudere leeftijd. Hij was een ontwikkeld man die ook gedichten schreef. Gonny, een van de kinderen Jespers, leest nog een gedicht van hem voor bij zijn graf.
Gonny de Bekkers-Jespers bij het graf van Harry de Zwerver alias A. Zondertuis. Naast haar onze gids in Tungelroy die de zwerver ook goed gekend heeft.
Het is een memorabele dag geworden. Harry, bedankt voor de organisatie.
Amalia trakteert na afloop op het terras van de MFA Tungelroy, het enige café in het dorp