Lange najaarswandeling
Op zaterdag 11 oktober 2008 hield Amalia haar belofte. Zij zorgde voor zomerswarm wandelweer. Zevenentwintig wandelaars hadden er behoorlijk zin in. Zij vertrokken rond 9u aan het heemhuis richting Alphen voor een lange najaarswandeling, kaderend in “het Jaar van het Religieuze Erfgoed”. Een journaliste en een fotograaf van de Gazet van Antwerpen wachtten ons aan de kerk van Alphen op voor een groepsfoto en een interview met Antoon van Tuijl, onze gids.
Vertrekkend aan de St.-Willibrorduskerk liepen we een oud, bijna vergeten bedevaartpad, grotendeels over bospaden en zandwegen. De bedevaartroute dateert wellicht uit 1822, het begin van de georganiseerde bedevaarten naar St.-Bernardus in Ulicoten.
Wellicht waren er in de voorafgaande eeuwen ook individuele bedevaarten vanuit Alphen en Tilburg. Die vonden plaats rond Pasen, Pinksteren en op St.-Bernardusdag (20 augustus). Van Alphen tot aan het Hooghuis leek het traject nog vrij intact. De naam Ulicotensebaan spreekt wat dat betreft ook boekdelen.
Ter hoogte van het “Hooghuis”, van 1873 tot 1914 eigendom van de Antwerpse familie Mayer-Van den Bergh, was het oorspronkelijke bedevaartpad verdwenen door het aanleggen van een drevenstructuur.
Aan de Oude Baan stonden Ria en Lisette met de koffie en de koeken klaar. Wat hadden we hiernaar uitgekeken! Vervolgens pikten we het oude bedevaartpad weer op en wandelden we langs de Schepersdam, de Tilburgsebaan en de Bartelbaan naar de St.-Bernarduskerk. Herman Boeren liet ons in de kerk het oude St.-Bernardusbeeld bewonderen, het einddoel van het bedevaartpad.
Daarna was het tijd om bij De Kneut een tas soep en onze picknick te eten. ’s Namiddags trokken we verder naar de Bernarduskapel. Bedevaarders van Alphen moesten van 1654 tot 1797 immers in Ulicoten de gesloten kerk passeren om op de Bollekens (op Belgisch grondgebied) de H. Bernardus te gaan vereren. Na een lus langs de Heikantsestraat liepen we achter de Heihoef naar de Franse Baan. Bij de rustbank troffen we opnieuw de dames aan met koeken, koffie en water. We kwamen niets tekort… Na ruim twintig kilometer (het leken er minstens vijfentwintig?) werd de wandeltocht op Loveren ontbonden en ging iedereen zijn eigen weg.
