In het weekend van 24 en 25 oktober stond Bedaf in de schijnwerper. Het is in deze verre buurtschap nog nooit zo druk geweest. Vrijdag werd de grote tentoonstelling opgebouwd. Zaterdagmiddag was de officiële opening voor alle (oud-)bewoners en speciale genodigden. Op zondag was vanaf 10.30 uur iedereen welkom.
Ruim een jaar geleden begint André Moors Bedafse bewoners te benaderen. Of ze a.u.b. willen zoeken naar foto’s van familieleden, de huizen en eventuele activiteiten in hun buurtschap. Aanleiding vindt Amalia in het gegeven dat de naam Bedaf – vroeger geschreven als Bondas en Bondaf – 675 jaar geleden voor het eerst op papier gezet werd. Voor een actieve heemkundekring is dat een mooi aanknopingspunt voor een tentoonstelling. Ze deed dat al eerder. Boschoven in de schijnwerper en Loveren in de schijnwerper waren zodanig succesvol dat nu Bedaf in de schijnwerper als een goed vervolg gezien wordt.
Vertrouwen
André begint met de bewoners van Groot en Klein Bedaf schriftelijk te benaderen. Daarna gaat hij bij hen op bezoek. Hij weet snel het vertrouwen van de mensen te winnen. Sterker nog, het duurt niet lang of hij krijgt het voor elkaar dat bewoners zelf actief op zoek gaan naar foto’s en documenten. De oogst wordt dan ook overweldigend: meer dan 700 foto’s. Archieven, oude atlassen en oude kranten leveren ook nog eens interessant materiaal.
De geweldige samenwerking met de bewoners van Groot en Klein Bedaf zorgt er ook nog eens voor dat zo goed als elke foto volledig gedocumenteerd kan worden. Zo komen verschillende generaties bewoners van de twee buurtschappen in beeld.
De familie Pieter en Petra van de Broek-Timmermans stelt hun splinternieuwe schuur ter beschikking, zodat de tentoonstelling midden in de buurtschap kan plaats vinden.
Op vrijdagmorgen 23 oktober worden alle materialen ter plaatse gebracht. Jan Verhoeven – een lid dat altijd bereid is te helpen (dank je wel, Jan) – zorgt voor het vervoer. Ad van Hoek, Jan Willekens, André Moors en Antoon van Tuijl verrichten hand- en spandiensten of zeg maar gewoon, ze doen het sjouwwerk.
De grote schuur (of zullen we het niet liever ‘de grote zaal’ noemen!) is zo’n mooie open, lichte ruimte dat het heel gemakkelijk is om daarin een opstelling te bedenken. Passen en meten is helemaal niet nodig. Een geoefend oog ziet direct waar de tentoonstellingspanelen zullen komen, waar de zithoek met projectiescherm, de koffiehoek en ons boekenstalletje.
Het opprikken en opplakken van de honderden foto’s kan beginnen. Dat is om zes uur klaar! Een warmtekanon wordt uitgeprobeerd en haalt al gauw de kilte weg. Alles is klaar voor de ontvangst van de genodigden.
Opening
Op zaterdag 24 oktober wijst de klok nog geen één uur en toch komen er al mensen aanrijden. Karel van Alphen zorgde voor goede aanwijzingen waar geparkeerd kan worden en waar niet. De tentoonstellingsruimte stroomt heel snel vol. Geweldig dat zovelen benieuwd zijn naar hun eigen buurtschap! Tegen kwart over één probeert André Moors boven het rumoer uit te komen om na een inleiding en de nodige dankbetuigingen voor de vele vormen van medewerking, twee heren uit te nodigen tot het officieel openen van deze exposite. Schepen Jef van de Pol van de gemeente Poppel-Ravels-Weelde en Wethouder Jan Vermeer van de gemeente Baarle-Nassau verwijderen ieder een landsvlag. Er verschijnt onder applaus een paneel met de tekst ‘Bedaf en de Schrieken in de schijnwerper’. Daarna krijgen de tentoongestelde foto’s heel veel aandacht. Langdurig blijven mensen geboeid kijken en overal merk je dat er herinneringen opgehaald worden. Wie vermoeid raakt van het lange staan en slenteren langs de meterslange panelen, zoekt even een plaatsje in de grote zithoek. Vandaar heeft iedereen een mooi zicht op het scherm, waarop driehonderdvijftig andere foto’s getoond worden. Voor de vele bewoners en oudbewoners is het een groot feest van herkenning en soms van verwondering.
Schrieken
Het is een zeer gelukkig idee gebleken om het landgoed ‘De Schrieken’ met haar bewoners bij deze expositie te betrekken. Mevrouw Misonne, bewoonster, verwoordde het heel duidelijk. Zij zei: “De mensen van Groot Bedaf zijn nog méér onze buren dan die van Poppel!” Ook de families die lange tijd dienst deden en nog doen op het landgoed hadden en hebben goede banden met de bewoners van Bedaf. De uitgebreide serie foto’s van het Landgoed en de bewoners getuigt van een bijzondere smaak. Ze zijn van uitzonderlijke kwaliteit. Geen wonder, ze werden gemaakt door een topfotograaf uit de familie Boone, die door huwelijk verwant is met de familie Misonne. Ongelooflijk is het dat een bijna volkomen lege woeste heidevlakte in iets meer dan een eeuw tijd veranderen kon in een romantisch park met kasteel, vijvers, boomgroepen en bossen. Je ziet het met eigen ogen wanneer je de oude beelden in volgorde bekijkt.
Reünie
Na geruime tijd is men verzadigd van de vele opgedane indrukken. Dan groeit er onder de aanwezigen een soort reüniesfeer. De ‘bar’ krijgt het drukker en wat wordt er toch veel en gezellig gebuurt. Het zien van de talloze, vaak oude portretten levert veel gespreksstof. Het mooie is ook, dat huidige bewoners van Bedaf mensen ontmoeten die mogelijk al jaren geleden de buurtschap verlieten om elders hun levensweg te vinden. Het is echt een feest van ontmoeting.
Ook op zondag hoefde de organisatie niet op belangstellenden te wachten. Vanaf de openingstijd kwam er een gestage stroom bezoekers binnen wandelen. Rond het middaguur nam het aantal bezoekers even iets af, maar na lunchtijd groeide de stroom weer aan en bleef het erg druk tot kort voor vijven. Veel mensen die op zaterdag al aanwezig waren, zijn op zondag weer present. Ze brengen bijna altijd andere familieleden mee, alsof ze zeggen willen: dit moet je gezien hebben!!
André Moors maakt een aantal (oud)bewoners van Bedaf bijzonder blij wanneer hij belooft aan hen foto’s te mailen die zij vaak pas voor de eerste keer zien! Hij ontvangt van veel kanten complimenten. Ook andere min of meer betrokkenen ervaren veel waardering voor deze prestatie van Amalia.
De leden die het boekenstalletje beheren, doen goede zaken. Er gaan heel wat boeken over ‘de toonbank’ en ze kunnen tot hun vreugde wel 24 nieuwe leden inschrijven. Onze heemkundekring groeit tot meer dan 1750 leden. Niet te geloven! Een ruwe schatting wijst uit dat Amalia ongeveer duizend bezoekers mocht verwelkomen. Inderdaad; Baarle kwam massaal naar Bedaf!
Onopvallend, maar wel degelijk aanwezig waren de mensen die Amalia’s gasten van koffie of thee met cake voorzagen, de drankjes schonken en tegelijk ook de afwas verzorgden. Meerdere nijvere handen hebben dat met zeer te waarderen dienstbaarheid gedaan. Zij leverden hiermee een echt belangrijke bijdrage aan het welslagen van deze activiteit, doordat ze gastvrijheid waar maakten.
Het moet de organisatoren een bijzonder goed gevoel geven dat zovelen plezier beleefden aan deze tentoonstelling. Proficiat met dit resultaat. Heemkundig gezien is het ook nog eens zo dat er weer een aanmerkelijk stuk heemgeschiedenis is vastgelegd. Daar mag Amalia ook trots op zijn.
