Amalia’s bezoek aan Zundert

Zundert was eerder al het doel van een daguitstap. Nu – op 25 mei – ging onze tocht nog eens die kant op, maar nu naar het Vogelrevalidatiecentrum en naar de Akkermolen.

Een fietstocht zou het worden. Maar de wolken die al maanden lang onuitputtelijke voorraden water blijken te bevatten, dreigden die zaterdagmorgen weer open te gaan…

Toch staan er elf dappere fietsers klaar om de trip te wagen. De rest kiest voor de auto.

Dimphie Pooyé had een mooie fietstocht uitgezet voor de deelnemers op de fiets.

Het weer was niet zo best, maar de deelnemers gingen de uitdaging toch aan.

Om stipt 8.30 uur vertrokken een 10 tal mensen, nu al met lichte regen, richting Zundert.

Na ongeveer 1,5 km werden wij op de Franse baan bij de Reuth verrast door een grote omgevallen boom. Deze lag over een grote plas modder over het fietspad.

Er om heen rijden ging niet, dan maar onder de boom de fiets doorgeven en er zelf ook maar onder door kruipen.

Het vervolg van onze fietstocht ging via de Haldijk en de Blauwbossen richting Meerle.

Helaas ging het steeds harder regenen, niet prettig, maar gewoon door fietsen.

Via het mooie buitengebied tussen Meerle en Minderhout gingen wij nabij Meer de A16 over.

Nu richting Zundert, maar het was wel steeds harder gaan regenen, en dat hielt maar niet op.

Als verzopen katten arriveerden wij dan uiteindelijk op de plaats van bestemming.

De terugtocht verliep een stuk aangenamer.

Het weer was een stuk beter met een lekker zonnetje. Heerlijk om te fietsen.

Via kasteel Maxburg ging de terugweg naar de A16.

Opwaarts naar Meerle, waar wij bij de Posthoorn nog van een afzakkertje hebben genoten.

Al bij al toch de moeite van die half verregende dag.

Volgende keer gaan we eerst even bij St.Clara een worst brengen.

Hopelijk help dat.

De fietsgroep.

Tegen elven zijn alle eenentwintig deelnemers aanwezig in de grote fraaie zaal van het Centrum en er is koffie. Vrijwilliger Frank (één van de 130!) vertelt rustig en helder aan de hand van beelden over het ontstaan, de ontwikkeling, de activiteiten, de educatie en de toekomstplannen van deze dierenopvang.

Mooi detail over het allereerste begin is het verhaal van een aangewaaide alk (echte zeevogel) die bij een zware storm helemaal in Zundert terecht kwam.

In Baarle overkwam dat in de jaren vijftig eens een Jan van Gent. Die heeft het uit de koers raken toen niet overleefd. Jarenlang stond hij opgezet in een klaslokaal van de St. Aloysiusschool.

Dan volgt de lunch die heel fraai gepresenteerd is en zeer goed smaakt.

Het moet zo zijn blijkbaar, want wanneer de rondleiding langs de kooien en door de fraaie tuin begint, is het droog geworden en gaat de zon schijnen. We ervaren dat de dieren hier voorrang krijgen. Bepaalde kooien zijn volledig afgesloten of alleen door kijkluikjes te zien. Zo kunnen stressgevoelige dieren in volledige rust herstellen. Heel wat vogels – vooral roofvogels – zijn goed te zien in hun volle pracht. Ze laten zich vaak nadrukkelijk horen!

Dat educatie in dit centrum heel belangrijk is, kun je ook in de tuin zien. Er zijn meerdere leerplekken waar zowel kinderen als volwassenen interessante weetjes kunnen opdoen.

Voor meerdere leden is dit bezoek een echte ontdekking.

Goed twee uur maken we ons klaar voor de korte rit naar de Akkermolen. Die staat bij aankomst met vol zeil te draaien. Mooi gezicht is dat.

Henriëtte van Dorst, Marijke Herrijgers (dochters van de laatste beroepsmolenaar) en verder Jan van Elteren en Joep Lindner met assisitent, vrijwillige molenaars ontvangen ons bij de molen. Voor alle zekerheid heeft boomkweker De Bie, buurman van de molen, zijn grote schuur open gedaan zodat we zeker een droge plek zouden hebben met zicht op de molen.

Molenaar Jan heet ons welkom en legt in het begin van zijn verhaal meteen een knappe link naar Amalia. Haar man Frederik Hendrik had in deze streek namelijk het ‘recht op de wind’. Hij bepaalde dat hier een molen zou komen. De huidige molen draagt sporen die terug gaan tot 1625. Hij legt verder uit dat open standerdmolens als deze heel zeldzaam zijn en hoe vernuftig zo’n bouwwerk in elkaar zit. Wie dat wil kan die uitzonderlijke ‘machinerie’ zelf gaan bekijken. Molenaar Joep neemt ons mee de trap op en legt helder en duidelijk uit hoe alles in elkaar zit en hoe het werkt. Wonderlijk dat de molenaar met enkele handgrepen en enkele touwen alle onderdelen van zijn molen kan laten functioneren. Hier zien we pas goed dat deze hele molen rust op en draait om één dikke staande boomstam. We kijken onze ogen uit naar deze eeuwenoude techniek die nog steeds perfect werkt.

Wij bedanken de mensen van de Molenstichting voor hun zeer goede ontvangst.

Er is nog een verfrissing en iedereen is blij dat de fietsers met de zon in de rug naar huis kunnen trappen.

Ook Dimphie en helpers veel dank voor de voorbereidingen.

Scroll naar boven