Op 4 en 11 juni vertrok telkens een afgeladen volle bus naar de politieke hoofdstad van Nederland. Na een korte wandeling langs het Mauritshuis en het Binnenhof was het tijd voor koffie met gebak. Het was een flinke appelpunt, beslist niet Haags.
Goed gevuld gingen we in twee groepen naar het Ridderhof en de Tweede Kamer. Na een tien minuten durende film over het ontstaan van het Binnenhof kwamen we via een smalle stenen wenteltrap in de tribune van het Ridderhof, met uitzicht over de ruimte waar koning Willem-Alexander vanop zijn prachtige troon elke derde dinsdag van september de Troonrede houdt. Daarna volgde een bezoek aan de Tweede Kamer. Het duurde even voor we allemaal door de (vliegtuig-) controle waren, de bewaking was streng. We kregen een groots uitzicht over de ruimte waar politiek Nederland, vertegenwoordigd door ministers en partijleden, discussieert. Dit beeld kenden we tot dusverre alleen vanop de tv, maar nu waren wij er echt. In het vervolg zijn de journaalbeelden nooit meer hetzelfde. De Tweede Kamer heeft geen geheimen meer voor ons. Om half twaalf stonden we buiten en keerden we naar het restaurant terug om de inwendige mens te versterken. Ook nu was de lunch, met soep vooraf, zeker niet Haags te noemen.
Voor de middagwandeling werd de groep opnieuw in twee gedeeld. De fikse wandeling werd ingezet onder leiding van de gidsen John Gulickx en Frans Luijten, op 11 juni vervangen door Antoon van Tuijl. Via de oude passage ging het richting oude Raadhuis en St. Jacobskerk (Grote Kerk), waar veel prinsen en prinsessen gedoopt en gehuwd zijn. De Paleistuin achter het paleis Noordeinde werd aangelegd door Frederik Hendrik, de latere man van Amalia van Solms. Op schrift was vastgelegd dat Amalia hier mocht wonen tot aan haar dood. In de tuin bevindt zich ook het Koninklijk Archief en kijkend over een grote vijver zagen we de Koninklijke Stallen, waar de glazen en de gouden koets zich bevinden. Deze laatste vertrekt hier jaarlijks op Prinsjesdag, stipt om 13 uur.
We staken de gracht over en gingen via het Anna Paulownastraatje, genoemd naar de vrouw van Koning Willem II. Zij was de zus van een Russische tsaar. Vervolgens passeerden we het Vredespaleis. Dit Internationaal Gerechtshof der Verenigde Naties kennen we o.a. van de uitspraak in 1959 ten voordele van Sooi van den Eynde. In Baarle kwam toen weer een Belgische enclave erbij.
Kuierend met zicht op Plein 1813 en een flitsbezoek aan het hofje van Severie stonden we aan de voorzijde van paleis Noordeinde, waar het paard met Willem van Oranje in de verkeerde richting lijkt te staan. Tekst en uitleg van de gidsen overtuigde ons dat de kont van het paard wel degelijk in de goede richting werd geplaatst: vroeger stond er nog een (gesloopt) paleis tegenover paleis Noordeinde.
Via de Plaats en het Groene Zootje, waar de gebroeders de Witt gruwelijk stierven, kwamen we bij een ander opmerkelijke plek: het oude huis van Johan van Oldenbarneveld. Recht voor zijn deur stond dienstmeid Amalia van Solms de mat uit te kloppen toen de Prins van Oranje, Frederik Hendrik, voorbij kwam. Het was liefde op het eerste zicht en ondanks het grote leeftijdsverschil stapten zij in het huwelijksbootje. Op het Plein was het al horeca wat de klok sloeg. Het was er gezellig genieten van een koele versnapering met de benen languit onder tafel.
Na een uurtje bracht de bus ons naar huis. Alweer een zeer geslaagde uitstap van onze heemkundekring. Met dank aan John Gulickx, Frans Luijten en Antoon van Tuijl.